1- کمیته تحقیقات و فناوری دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفهای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، aliabadi@umsha.ac.ir
3- قطب علمی مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (1072 مشاهده)
سابقه و هدف: رانندگان اتوبوس با عوامل زیانآوری از قبیل صدا و ارتعاش رویاروی هستند که ممکن است باعث افزایش سطح استرس شغلی در آنها شود. این مطالعه با هدف ارزیابی استرس شغلی رانندگان اتوبوسهای شهری در مواجهه روزانه با صدا و ارتعاش انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی با مشارکت 103 نفر از رانندگان اتوبوسهای شهری همدان در سال 1399 انجام شد. از دستگاههای Svan 104 و Svan 106 برای ارزیابی مواجهه روزانه رانندگان با صدا و ارتعاش تمام بدن و دست-بازو استفاده شد. استرس شغلی از طریق پرسشنامه فیلیپ ال رایس اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نسخه 24 نرمافزار SPSS در سطح معناداری 0.05 کمک گرفته شد.
یافتهها:میانگین مواجهه رانندگان با صدا برابر با 3.51±79.50 دسیبل و میانگین شتاب معادل ارتعاش تمام بدن و دست-بازو به ترتیب برابر با 0.16±0.62 و 0.06±0.44 متر بر مجذور ثانیه بود. بیشتر رانندگان (87.4 درصد) دارای استرس شغلی شدید بودند. بین امتیاز استرس شغلی و مواجهه با صدا همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شد (0.021=P). درحالیکه مواجهه با ارتعاش تمام بدن و دست–بازو، همبستگی معناداری با امتیاز استرس شغلی نداشت.
نتیجهگیری: با توجه به بالابودن شیوع استرس شغلی شدید در بین رانندگان اتوبوسهای شهری و همبستگی معناداری که بین مواجهه با صدا و استرس شغلی مشاهده شد توصیه میشود با سرویسهای دورهای و جایگزینی اتوبوسهای فرسوده، تدابیری برای کاهش سطح مواجهه رانندگان با صدا اندیشیده شود.
شمارهی مقاله: 3
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
عوامل فیزیکی