Research code: 10540
Ethics code: IR.UMSU.REC.1400.017
Samadi Z, Haj Agha Zade M, Rahimi B, Ghahremani A. Modeling the Effect of Individual, Occupational, and Organizational Factors in the Occurrence of Occupational Accidents in a Gas Company. johe 2023; 10 (2) : 6
URL:
http://johe.umsha.ac.ir/article-1-859-fa.html
صمدی زهرا، حاج آقازاده محمد، رحیمی بهرام، قهرمانی ابوالفضل. مدلسازی تأثیر فاکتورهای فردی، شغلی و سازمانی در وقوع حوادث شغلی در یک شرکت گاز. مجله مهندسي بهداشت حرفه اي. 1402; 10 (2) :115-128
URL: http://johe.umsha.ac.ir/article-1-859-fa.html
1- دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
2- دانشیار گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران
3- رئیس ایمنی و آتشنشانی شرکت گاز استان آذربایجان غربی، ارومیه، ایران
4- دانشیار گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ایران ، ghahramani.a@gmail.com
چکیده: (1407 مشاهده)
سابقه و هدف: گاز شهری یک ماده خطرناک با اشتعالپذیری بالا است که ایجاد رفتارها و شرایط ناایمن در انتقال و توزیع آن میتواند حوادث زیادی را در پی داشته باشد. ازاینرو مطالعه حاضر باهدف اصلی مدلسازی تأثیر فاکتورهای فردی، شغلی و سازمانی در وقوع حوادث شغلی در شرکت گاز استان آذربایجان غربی انجام شدهاست.
مواد و روشها: در این مطالعهی مقطعی، محقق پرسشنامهای معتبر جهت شناسایی فاکتورهای مؤثر بر وقوع حوادث شغلی طراحی کردهاست. پرسشنامه در میان 500 نفر از کارکنان شرکت گاز توزیع و تعداد 379 پرسشنامه قابلقبول (79.4%) جهت تجزیهوتحلیل دریافت گردید. ارتباط بین متغیرهای مطالعه با آزمون همبستگی و با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 24 )مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. روش مدلسازی معادلات ساختاری (Structural Equeation Modelling - SEM) با استفاده از نرمافزار AMOS انجام شد.
یافتهها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمره فاکتورهای پرسشنامه (0.82 ±) 2.84 بود. بررسی نمرات فاکتورهای مختلف پرسشنامه نشان داد که میانگین نمره فاکتور سازمانی 3.21 نسبت به میانگین نمره فاکتورهای فردی (2.53) و شغلی (2.79) بیشتر است. نظارت و مدیریت ایمنی از زیر فاکتورهای سازمانی دارای بیشترین (3.77) و درک خطر از زیر فاکتورهای فردی دارای کمترین اهمیت (1.96) در ایجاد رفتارها و شرایط ناایمن هستند. در مدل SEM، میزان تأثیر فاکتور شغلی بر فردی (0.54) بیشتر از میزان تأثیر فاکتور سازمانی بر فردی بود (0.24)، ولی فاکتورهای مختلف اثر معنیداری بر وقوع حوادث شغلی نداشتند.
نتیجهگیری: مدیریت سازمان باید با نظارت و برنامهریزی مناسب بتواند فاکتورهای سازمانی بهعنوان مهمترین فاکتور مؤثر را کنترل کند. همچنین با بهبود فاکتورهای شغلی و فردی مؤثر در ایجاد رفتارها و شرایط ناایمن میتوان به پیشگیری از حوادث شغلی در محیط کار کمک نمود.
شمارهی مقاله: 6
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ایمنی