زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار یکی از بزرگترین نگرانی های بهداشت حرفه ‎ ای امروز است. هدف این مطالعه ارزیابی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از روش تحلیل وظایف تکراری ART و اجرای برنامه مداخله ارگونومی و تاثیر آنها برکاهش سطح ریسک بود.

  مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله‌ای60 نفر از کارگران خط تولید به طور تصادفی انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و با روش تحلیل وظایف تکراری ART از کارگران گردآوری شدند. در ایستگاه کاری 39 نفر از کارگران مداخله انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss تحلیل شد.

  یافته ‎ ها: ارزیابی اولیه نشان داد که (7/21%) در سطح پایین ریسک، (3/48%) در سطح متوسط ریسک و (30%) در سطح ریسک بالا قرار داشتند. بعد از انجام مداخلات، ارزیابی مجدد انجام شد. فراوانی افراد در سطح ریسک پایین قبل از مداخلات ارگونومی (70/30%) بود و بعد از انجام مداخلات به (85/53%) افزایش پیدا کرد. فراوانی افراد در سطح ریسک متوسط قبل از مداخلات ارگونومی (10/64%) بود و بعد از انجام مداخلات به (59/43%) کاهش یافت. و فراوانی افراد در سطح ریسک بالا قبل از مداخلات ارگونومی (2/5%) بود بعد از انجام مداخلات به (56/2%) تغییر یافت و تفاوت معنادار بودن مداخله مشاهده شد (05/0< P_value ).

  نتیجه ­ گیری: سطح ریسک ارزیابی اولیه ارگونومیکی اکثر فعالیت ها در سطح قابل قبولی نیست و بیشتر افراد در سطح خطر متوسط قرار داشتند. با توجه به این نکته که در صنعت مونتاژ کشور کارگران بسیاری از اختلالات اسکلتی عضلانی رنج می برند، با اقدامات کنترلی مدیریتی و مهندسی کم هزینه می ‎ توان سطح خطر را کاهش داد.