زمینه و هدف: رضایت شغلی در کنار سطوح بالای سلامت عمومی کارگران، میتواند منجر به عملکرد بهتر، کاهش حوادث شغلی و در نتیجه افزایش بهره وری سازمان شوند. بر این مبنا، این مطالعه باهدف بررسی ارتباط این متغیرها با بروز حوادث شغلی در صنایع متوسط در سال 1393 انجام شد.
روش بررسی: تمام کارگران سه شرکت صنعتی در مقیاس متوسط، (163 نفر) وارد این مطالعه شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه دموگرافیک شامل فاکتورهایی مانند جنس، سن و تعداد حادثه شغلی، پرسشنامههای رضایت شغلی مینه سوتا و سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. تحلیل داده های حاصل توسط نرمافزار SPSS نسخه20 صورت پذیرفت. در فرآیند آنالیز از آزمون های رگرسیون خطی چندگانه و رگرسیون پواسون استفاده شد.
یافته ها: نمرات سلامت عمومی افراد بین4 و 68 با میانگین و انحراف استاندارد 085/13±87/25 میباشد. رضایت شغلی افراد نیز دارای نمراتی بین 31 و 100 بوده و میانگین آن 45/63(462/11±) است. مدل رگرسیون پواسون نشان داد سطح تحصیلات، سن، نشانههای جسمانی، و علائم اضطراب و بیخوابی، با نرخ حوادث در ارتباط معنیدار هستند (05/ 0 pvalue<). رضایت شغلی نیز با ضریب 417/0- با سلامت عمومی در ارتباط معنیدار است (01/0 pvalue=).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج، سلامت عمومی کارکنان مورد مطالعه در شرایط نامطلوب و رضایت شغلی نیز در سطح متوسط قرار دارد. به طور کلی، برنامه ریزی در راستای کنترل و بهبود فاکتورها و عوامل روانی و روانی- اجتماعی همچون رضایت شغلی در محیط های کاری امری ضروری برای تصمیم گیران صنایع به ویژه در صنایع متوسط و کوچک میباشد. این مهم میتواند دستیابی به سطوح بالاتر سلامت و ایمنی کارکنان را تسهیل نماید.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |