مقدمه: مطالعات مختلف نشان داده‌اند توجه به اصول HSE در ساخت‌وسازهای کلان شهری می‌تواند به توسعه پایدار شهری کمک نماید. این مطالعه با هدف ارایه الگویی برای حفاظت از محیط زیست در پروژه­های ساخت‌وساز شهری طراحی شده است.
روش: این مطالعه مقطعی در سال 1400-1399 انجام شد. در گام اول، یک مطالعه جامع با هدف گردآوری فهرست اولیه از شاخص‌های توسعه شهری پایدار انجام شد. سپس عوامل موثر بر مدیریت محیط زیست شهری بررسی و در گام بعدی، مدل مفهومی اولیه شکل گرفت. در گام نهایی، از طریق تکنیک دلفی و روش تحلیل عاملی روایی و پایایی مدل تعیین گردید. کفایت مدل اندازه گیری در مدل‌یابی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS انجام شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد پایایی عوامل ساختاری (7-سوال)، عوامل محتوایی (7-سوال) و موانع و آسیبها (13-سوال) به ترتیب 716/0، 821/0 و 831/0 و مقدار بار عاملی برای تمامی سنجه‌ها بالاتر از 4/0 برآورد گردید. شاخص‌های نیکویی برازش این مدل شامل χ²/df، RMSEA، GFI، AGFI، CFI و NNFI  به ترتیب 25/2، 061/0، 96/0، 91/0، 98/0 و 97/0 برآورد شد.
نتیجه گیری: یافته­ها بیانگر این بود که توجه به هر یک از شاخص‌های 27-گانه در مدیریت HSE شهری می­تواند گامی موثر در راستای حفاظت هر چه بیشتر محیط زیست شهری در ساخت‌وسازها و توسعه پایدار شهری باشد.

واژه‌های کلیدی: پروژه‌های ساخت‌وساز، بهداشت، ایمنی و محیط زیست (HSE)، توسعه پایدار، محیط زیست شهری.

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---