زمینه وهدف: تقریباً یک‌سوم از عوارض ناشی از کار گزارش‌شده با حمل دستی ارتباط دارند. میزان شیوع عوارض مرتبط با حمل دستی در نظام سلامت و مراقبت‌های اجتماعی به 38% می‌رسد. بلند کردن و جابجا کردن بیماران، وظیفه‌ای است که اغلب به عنوان یک دلیل ایجاد عوارض مربوط به حمل دستی و آسیب پشت و کمردرد در کارکنان نظام سلامت ذکرشده است. هدف این مطالعه تعیین ارزیابی ریسک حمل دستی بیمار در بخش‌های درمانی بیمارستان‌های شهر قزوین و بررسی رابطه آن با شیوع و شدت اختلالات اسکلتی- عضلانی بین کارکنان خدمه آن‌ها که وظیفه عمده آن‌ها حمل و جابجایی بیماران است، می‌باشد.

  روش­ بررسی: در این مطالعه مقطعی 54 نفر از کارکنان خدمات در 23 بخش از 4 بیمارستان بررسی شدند. داده‌های لازم با پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک، مقیاس شفاهی شدت درد، پرسشنامه نوردیک و فهرست بازبینی شاخص MAPO جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها به وسیله نرم‌افزار SPSS22 انجام شد .

  یافته‌ها: شیوع 12 ماهه اختلالات اسکلتی عضلانی 75.9% بوده و این میزان در هنگام انجام مطالعه 53.7% گزارش شد. با توجه به نمرات سطوح مختلف شاخص MAPO ، تنها 5.5% از افراد موردمطالعه در محدوده ایمن قرار داشتند. 18.5% از افراد با ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی متوسط و 76% از افراد با ریسک بالا مواجه بودند. شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی و شدت درد با امتیاز شاخص MAPO رابطه معنی‌دار دارد.

  نتیجه­گیری: با توجه به ارتباط شاخص MAPO با شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی، برای کاهش ریسک ابتلای افراد به این عوارض، بهبود و کاهش مقادیر متغیرهای این شاخص مؤثر خواهد بود.