مقدمه: در شرایطی که پایش هوای محیط کار جهت تعیین میزان مواجهه کافی نباشد، اندازه گیری ترکیبات و برخی متابولیت ها در هوای بازدمی روش کاربردی جهت پایش بیولوژیکی محسوب می گردد. هدف از این تحقیق، تعیین ارتباط بین غلظت تتراکلرواتیلن در هوای بازدمی و میزان مواجهه فردی در شاغلین خشکشویی ها بود.
روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال 1396 انجام پذیرفت، علاوه بر جمع آوری نمونه های هوای بازدمی و مواجهه فردی 12 نفر از شاغلین، نمونه های هوای محیط کار خشکشویی ها نیز به طور همزمان مورد بررسی قرار گرفت. اندازه‌گیری تتراکلرواتیلن در هوای بازدمی از طریق تلفیق روش های 1003 و  3704 NIOSH  و بعد از بهینه سازی پارامترهای تجزیه، با استفاده از دستگاه گازکروماتوگراف مجهز به آشکارساز یونش شعله‌ای (FID) انجام گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه، سطوح مواجهه فردی شاغلین بالاتر از حدود مجاز شغلی پیشنهادی (OEL-TWA‌)، و غلظت تتراکلرواتیلن در هوای بازدمی نیز از شاخص بیولوژیکی مواجهه (BEI) ملی کشور بیشتر بود. نتایج مطالعه نشان داد در سطح معنی داری 05/0، بین غلظت تتراکلرواتیلن در هوای بازدمی و میزان مواجهه فردی ارتباط معنی داری وجود دارد (0/046= p و 0/66=r). همچنین ارتباط معنی داری بین غلظت هوای محیطی با غلظت هوای بازدمی (0/003= p و 0/59=r) و سطوح مواجهه فردی (0/001= p و0/91=r) به دست آمد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اندازه گیری تتراکلرواتیلن در هوای بازدمی، به عنوان یک نشانگر زیستی غیر تهاجمی جهت ارزیابی مواجهه شغلی در خشکشویی ها دارای اعتبار کافی است. همچنین در صورت بهینه سازی شرایط تجزیه ای دستگاه GC-FID و تلفیق روش‌های 1003 و 3704 NIOSH می توان غلظت تتراکلرواتیلن در هوای بازدمی را با حساسیت قابل قبولی اندازه گیری نمود.