زمینه و هدف: صدا یکی از شایع ترین عوامل زیان آور فیزیکی و هم چنین از مهم ترین ریسک فاکتورهای محیط های کار می باشد که سلامت شاغلین را در معرض مخاطره قرار می دهد. بنابراین اقدامات مختلفی جهت کاهش مواجهه با آن در محیط های کار صورت می گیرد که یکی از این روش ها استفاده از وسایل حفاظت شنوایی می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی درک ریسک کارگران از صدای صنعتی و استفاده از وسایل حفاظت شنوایی می باشد.

  روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر در پنج واحد صنعتی با تراز فشار صوت بالای 85 دسی بل با مشارکت 340 نفر انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه، ارزیابی ریسک فردی و پرسش نامه محقق محور استفاده گردید. پس از جمع آوری داده ها از آنالیزهای آماری شامل آلفای کرونباخ، رگرسیون جهت تحلیل داده ها استفاده شد.

  یافته ها: میزان استفاده کارگران از وسایل حفاظت شنوایی در طول نوبت کاری به ترتیب برابر با 4/50 % گاهی اوقات، 58/31 % هیچ وقت و 02/18 % در کلیه اوقات بود.همچنین نتایج بیان گر اختلاف معنادار بین خصوصیات فردی با استفاده از وسایل حفاظت شنوایی می باشد.

  نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که درک ریسک فردی به عنوان یک عامل مهم می تواند نقش معناداری در پیش بینی رفتار افراد در راستای استفاده از وسایل حفاظت شنوایی ایفا نماید، که می بایست در هر گونه طراحی و اجرای برنامه های حفاظت شنوایی در نظر گرفته شود.