Research code: IR.TUMS.SPH.REC.1399.261
Ethics code: IR.TUMS.SPH.REC.1399.261
1- دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- دانشگاه علوم پزشکی تهران ، amazlomi@tums.ac.ir
3- آمریکا
چکیده: (542 مشاهده)
زمینه و هدف: پرستاران به دلیل ماهیت شیفتی کار، تحت تنش های بالایی قرار دارند که میتواند در نهایت توانایی کار(WA) این افراد را تحت تأثیر قرار دهد. باتوجه به اهمیت شغل پرستاری در این مطالعه به بررسی شاخص توانایی کار( WAI) پرستاران در بخشهای مختلف در یکی از بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته شد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی میباشد . برای ارزیابی توانایی کار از پرسشنامه شاخص توانایی کار استفاده شد. ابتدا 100 پرستار انتخاب شد و برای آنالیز اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه 23و آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد.
یافته ها: در این مطالعه به ترتیب 45%، 32%، 16% و 7% افراد، توانایی کار متوسط، خوب، عالی و ضعیفی داشتند. میانگین شاخص توانایی کار در افراد مجرد نبست به متاهل بالاتر بود (032/0P =). شاخص توانایی کار در پرستاران با توجه به وضعیت استخدامی آنها معنی دار بود (01/0= P). اختلاف معنی داری بین شاخص توانایی کار با توجه به نوع بخش وجود نداشت (224/0P =)، همچنین شاخص توانایی کار در پرستارانی که دارای شغل دوم بودند کمتر بود(04/0P =). پرستاران شیفت روز دارای شاخص توانایی کار بالاتری بودند (01/0= P) و شاخص توانایی کار در افراد مجرد نسبت به متاهل ها بالاتر بود.
نتیجه گیری: وضعیت پرستاران از لحاظ شاخص توانایی کار در گروه متوسط قرار داشت، با توجه به وجود ارتباط بین برخی از متغیرهای فردی و شاخص توانایی کار لازم است وظایف افراد بر حسب این ارتباطات به منظور بهبود این شاخص تعدیل شود.
شمارهی مقاله: 3
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی