مقدمه: حرکات تکراری و اعمال نیروی زیاد در فعالیت­های شغلی می­تواند منجر به بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی در اندام­های فوقانی گردد. هدف مطالعه حاضر ارزیابی عوامل خطر ارگونومیکی بخش های انتهایی اندام فوقانی با استفاده از روش­های شاخص تنش اصلاح شده (RSI) و حدآستانه مجاز سطح فعالیت دست (HAL-TLV) در کارگران سازنده کفش دست دوز در شهر تبریز بود.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی مواجهه ارگونومیکی 218 کارگر سازنده کفش دست­دوز توسط روش­های RSI و TLV-HAL ارزیابی گردید. از مشاهده مستقیم و فیلمبرداری از چرخه ­های کار برای محاسبه متغیرهای مطالعه استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون­های توصیفی و تحلیلی از قبیل آنالیز واریانس یک­طرفه، همبستگی اسپیرمن و کاپا تحلیل گردید.

یافته­ ها : 218 کارگر شاغل در 3 وظیفه پستهاسازی (69 نفر)، چرخکاری (63 نفر) و کفاشی (86 نفر) وارد مطالعه شدند. برای کارگران چرخکار، پستهاساز و کفاش میانگین امتیاز RSI  به ترتیب 9.30، 46.10 و 95.90 و میانگین امتیاز TLV-HAL  به ترتیب 0.27، 0.81 و 1.70 بود. تقریبا تمامی کارگران وظایف کفاشی و پستهاسازی در گروه مواجهه خطرناک و کارگران چرخکار در گروه مواجهه ایمن دسته بندی شدند. امتیازهای روش TLV-HAL با RSI  همبستگی بالا و معنی داری داشتند.

نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج این مطالعه کارگران وظایف پستهاسازی و کفاشی بدلیل فعالیت­های شغلی تکراری و اعمال نیروی زیاد در معرض ریسک بالای بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام فوقانی بودند . بنابراین انجام مداخلات ارگونومیکی با هدف کاهش سطوح عوامل خطر نامبرده در این وظایف پیشنهاد می­گردد.