سابقه و هدف: پرستاران به علت ماهیت شغلی در معرض ابتلا به کووید-۱۹ هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط اضطراب و کیفیت زندگی در پرستاران شاغل در بخش‌های مختلف مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: با استفاده از نمونه‌گیری چندمرحله‌ای تصادفی، ۱۴۲ نفر از پرستاران شاغل در بخش‌های کووید-۱۹ بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی قزوین در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس اضطراب بیماری کرونا (CDAS) و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-۳۶) جمع‌آوری شد.
یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان در پژوهش ۶,۱±۳۱,۳۷ سال بود و ۶۲ درصد از پرستاران (۸۸ نفر) متأهل بودند. میانگین نمره اضطراب ناشی از کووید-۱۹ و کیفیت زندگی به ترتیب ۸.۷۹±۱۸,۷۰ و ۱۸.۷۰±۵۵,۵۷ بود. نمره اضطراب در سطح متوسط ارزیابی شد. بیشترین و کمترین نمره کیفیت زندگی به ترتیب به بُعد عملکرد فیزیکی (۲۹.۰۳±۶۹,۰۴) و محدودیت‌های نقش به دلیل مشکلات عاطفی (۴۲.۸۶±۴۸,۳۵) تعلق داشت. بین اضطراب و کیفیت زندگی همبستگی معنی‌دار معکوسی وجود داشت (۰.۰۰۱>P و ۰,۳۵۰-=r). پرستاران شاغل در بخش اورژانس و عمومی به ترتیب بیشترین و کمترین نمره اضطراب (۰,۰۳۲=P) و پرستاران شاغل در بخش عمومی و CCU به ترتیب بیشترین و کمترین نمره کیفیت زندگی (۰,۰۰۵=P) را نسبت به بقیه گروه‌ها داشتند.
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های پژوهش حاضر، پرستاران در سطح متوسط اضطراب هستند. پیشنهاد می‌شود مدیران بخش بهداشت و درمان با ایجاد مراکز مشاوره تخصصی و آموزش برای پرستاران، نسبت به شناسایی و رفع عوامل ایجادکننده اضطراب و بهبود کیفیت زندگی پرستاران اقدام کنند.
