جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای قیاسی
مدل تلفیقی ارزیابی ریسک بهداشت، ایمنی و محیط زیست (HSE) بر اساس استاندارد راهنمای مدیریت پروژه PMBOK
احسان جعفرنیا، احمد سلطان‌زاده، سمیرا قیاسی،
دوره ۴، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: ضرورت انجام مدیریت ریسک در پروژه‌های ساخت‌وساز به منظور کاهش حوادث، رسیدن به اهداف تعیین شده برای پروژه، تضمین بقا سازمان و جلب رضایت مشتریان امری اجتناب ناپذیر می باشد. بنابراین، توجه به موضوع مدیریت ریسک به عنوان جزئی از مبحث کلان ریسک مطرح شده در PMBOK (Project Management Body of Knowledge) می‌تواند در شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک‌های مرتبط با HSE (Health, Safety, Environment) نیز نقش به‌سزایی داشته باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه در چارچوب یک بررسی مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی در سال ۲۰۱۷-۲۰۱۶ و با هدف تجزیه و تحلیل ۳۸ نوع ریسک در چهار دسته ریسک HSE در یکی از پروژه‌های کلان ساخت‌وسازی با رویکرد استاندارد PMBOK طراحی و اجرا شده است. مبنای این ارزیابی ریسک تلفیقی، ماتریس ریسک شامل فاکتور احتمال وقوع و شدت پیامد تعیین گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در بین چهار گروه ریسک‌های HSE موجود در WBS (Work Breakdown Structure)، هزینه پروژه، کیفیت و شرایط اضطراری، ریسک HSE مرتبط با هزینه پروژه‌های ساخت‌وساز در سطح ریسک خیلی بالا قرار گرفتند و عدم تخصیص هزینه جهت جذب سرپرست، کارشناس و افسر HSE به تناسب فازهای پروژه به عنوان بالاترین منبع خطر ارزیابی شد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه با ایجاد تحول در نزدیک کردن دیگاه مدیران پروژه و عوامل HSE، ارائه نگرش نوین در شناسایی ریسک‌های کلان پروژه، بررسی ابعاد مختلف پیامد حوادث در  پروژه و بکارگیری حوزه‌های مختلف استاندارد PMBOK در ارزیابی ریسک می تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای ارزیابی ریسک‌های متداول در این صنعت و صنایع مشابه معرفی د.

ارزیابی اثربخشی آموزش ایمنی پیمانکاران در کاهش حوادث ناشی از کار
زهرا آقاجانی علی‌آبادی، احمد سلطان‌زاده، سمیرا قیاسی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: آموزش ایمنی به عنوان مهم‌ترین گام در اخذ صلاحیت ایمنی پیمانکاران ساخت‌ و ساز می‌تواند به کاهش نرخ وقوع حوادث کمک نماید. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش ایمنی پیمانکاران ساخت ‌و ساز بر کاهش حوادث ناشی از کار طی یک دوره پنج ساله (۹۷-۱۳۹۳) طراحی و انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه کوهورت تاریخی حاضر در سال ۱۳۹۸ در ارتباط با ۴۴ شرکت پیمانکار فعال در عرصه ساخت ‌و ساز انجام شد. داده‌های مورد نظر در این مطالعه شامل: مشخصات پیمانکاران ساخت ‌و ساز، مستندات آموزش ایمنی ارائه شده و گواهی صلاحیت ایمنی پیمانکاران و همچنین داده‌های گزارشات حوادث ناشی از کار بود. تجزیه‌ و تحلیل این داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارIBM SPSS ۲۲  صورت گرفت.
یافته‌ها: بیشترین و کمترین میزان مطلوبیت در آموزش‌های ارائه شده به پیمانکاران به ترتیب مربوط به زمان اجرای آموزش (۸/۷۷ درصد) و تکنیک آموزش (۷/۴۰ درصد) بود. نتایج نشان دادند که نسبت بروز حوادث و مرگ ‌و میر ناشی از کار در گروه مواجهه پس از ارائه آموزش‌های ایمنی و اخذ گواهی‌نامه صلاحیت ایمنی، کاهش معنا‌داری داشته است (۰۵/۰>P). علاوه‌براین، نسبت بروز حوادث و مرگ و میر ناشی از کار در دو گروه مواجهه و غیر مواجهه در سال‌های ۹۷-۱۳۹۶ اختلاف معنا‌داری داشت (۰۵/۰>P).
نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر آن بودند که با وجود کاهش نسبت بروز حوادث و مرگ ‌و میر ناشی از کار پس از ارائه آموزش‌های ایمنی در گروه مواجهه، ارتقای سطح کیفی و میزان مطلوبیت آموزش‌های ایمنی برای اخذ گواهی‌نامه صلاحیت ایمنی پیمانکاران می‌تواند اثربخشی این آموزش‌ها را بسیار افزایش داده و به کاهش چشمگیر بروز حوادث در بخش ساخت ‌و ساز کمک نماید.

ارزیابی عملکرد ایمنی در یک صنعت غذایی مبتنی بر منطق فازی
محمد محمودی، احمد سلطان‌زاده، سمیرا قیاسی، منا غفوریان،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: : ارزیابی عملکرد ایمنی در محیط شغلی یکی از مهم‌ترین گام‌ها در استقرار شرایط ایمنی بهینه در سازمان است. این مطالعه با هدف ارزیابی عملکرد ایمنی در یک صنعت غذایی طراحی و انجام شده است.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه مقطعی در یک صنعت غذایی بزرگ و در سال ۱۴۰۰ انجام شده است. حجم نمونه در این مطالعه با استفاده از فرمول کوکران با دقت ۰,۰۵، برابر با ۲۳۱ نفر محاسبه شد. متغیرهای مطالعه‌ شامل دو گروه شاخص‌های عملکردی کنشی (آموزش ایمنی، ارزیابی و کنترل ریسک) و واکنشی (نوع بروز حوادث، شرایط و اعمال ناایمن) و همچنین شاخص نهایی عملکرد ایمنی بود. محدوده عددی این شاخص ۰.۲ تا ۵ بود.
یافته‌ها: شاخص عملکرد ایمنی نهایی در این صنعت غذایی ۱,۷۶ ارزیابی شد. نتایج نشان داد میزان ۶ گروه شاخص عملکرد ایمنی در این صنعت به ترتیب ارزیابی ریسک (۴.۰۱)، کنترل ریسک (۳.۹۳)، آموزش ایمنی (۳.۸۵)، نوع بروز حوادث (۲.۴۷)، اعمال ناایمن و (۲.۱۷)، شرایط ناایمن (۲.۰۵) برآورد شد. همچنین از بین ۳۲ شاخص ارزیابی‌شده، کمترین و بیشترین شاخص به ترتیب مربوط به تجهیزات ناایمن (۰.۱۳) و استفاده از تجهیزات حفاظت فردی (۲.۰۹) بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه بیانگر این بود که اگرچه میزان عملکرد ایمنی در این صنعت غذایی نامطلوب نیست، برای رسیدن به شاخص عملکرد ایمنی مطلوب باید در راستای ۶ گروه شاخص‌های ارزیابی‌شده و ۳۲ شاخص سنجیده‌شده، اقدمات کاربردی و سودمندی طراحی و اجرا شود.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مهندسی بهداشت حرفه ای می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Occupational Hygiene Engineering

Designed & Developed by : Yektaweb