روح اله فلاح مدواری، مهدی ملکوتی خواه، فائزه عباسی بلوچخانه، حدیثه ربیعی، مریم جلالی اردکانی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: صدای محیط کار یکی از عوامل استرس‌زای شغلی محسوب می‌شود. استرس می‌تواند بر مهارتهای ارتباطی افراد تأثیرگذار باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف برسی ارتباط بین صدای محیط کار و مهارتهای ارتباطی کارگران صورت گرفت.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۸ در یکی از معادن استان یزد انجام شد. جامعه آماری ۸۰ نفر در نظر گرفته شد که به دو گروه مواجهه و شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این مطالعه شامل دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مهارتهای ارتباطی کوئین‌دام (Queendom) و همچنین اندازه‌گیری صدا به صورت دزیمتری و ترازسنجی صوت بود. بررسی‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS ۲۱ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل ارتباط بین مهارتهای ارتباطی و مشخصات دموگرافیک نشان داد که در بین تمامی افراد شرکت‌کننده، رابطه معناداری بین مشخصات دموگرافیک دو گروه، نمرات زیرمقیاس‌ها و نمره نهایی مهارتهای ارتباطی وجود ندارد (۰۵/۰P<)؛ بنابراین دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. در مقابل، بین مهارتهای ارتباطی با سطح مواجهه صدا در دو گروه مورد مطالعه، ارتباط معناداری وجود داشت (۰۵/۰P<).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که مهارت ارتباطی افراد در اثر مواجهه با صدا کاهش خواهد یافت. این مهارت در مشاغل از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند بر بهره‌وری و حوادث اثرگذار باشد؛ بنابراین با کاهش مواجهه کارگران با صدا می‌توان از کاهش توانایی کارگران پیشگیری نمود.
