Research code: IR.TUMS.SPH.REC.1399.261
Ethics code: IR.TUMS.SPH.REC.1399.261
1- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، amazlomi@tums.ac.ir
3- گروه مهندسی صنایع، دانشگاه کلمسون، کلمسون، ایالت متحده آمریکا
چکیده: (733 مشاهده)
سابقه و هدف: پرستاران به دلیل ماهیت شیفتی کار، با تنشهای زیادی رو به رو هستند که میتواند در نهایت بر توانایی کار(WA) این افراد اثر بگذارد. با توجه به اهمیت شغل پرستاری در این مطالعه به بررسی شاخص توانایی کار WAI)) پرستاران در بخشهای مختلف در یکی از بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته شد.
مواد و روشها: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی است. برای ارزیابی توانایی کار از پرسشنامه شاخص توانایی کار استفاده شد. ابتدا 100 پرستار انتخاب شد و برای آنالیز اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه 23 و آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد.
یافتهها: در این مطالعه به ترتیب 45%، 32%، 16% و 7% از افراد، توانایی کار متوسط، خوب، عالی و ضعیفی داشتند. میانگین شاخص توانایی کار در افراد مجرد در مقایسه با افراد متاهل بالاتر است (0.032P =). شاخص توانایی کار در پرستاران با توجه به وضعیت استخدامی آنها معنادار است (0.01= P). اختلاف معناداری بین شاخص توانایی کار با توجه به نوع بخش وجود نداشته است (0.224P= )، همچنین شاخص توانایی کار در پرستارانی که دارای شغل دوم بودند کمتر است (0.04P= ). پرستاران شیفت روز دارای شاخص توانایی کار بالاتری بودهاند (0.01= P) و شاخص توانایی کار در افراد مجرد در مقایسه با افراد متاهل بالاتر بوده است.
نتیجهگیری: وضعیت پرستاران از لحاظ شاخص توانایی کار در گروه متوسط قرار داشته است، با توجه به وجود ارتباط بین برخی از متغیرهای فردی و شاخص توانایی کار، لازم است وظایف افراد بر حسب این ارتباطها به منظور بهبود این شاخص تعدیل شود.
شمارهی مقاله: 3
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی