1- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، mozhgan.nuraei@gmail.com
3- گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (1623 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از روشهای رایج کنترل صدا استفاده از شیشه دوجداره است. بهکارگیری موادی غیر از گاز داخل شیشههای دوجداره افت انتقال صدا را بهبود میدهد. هدف از این مطالعه ساخت شیشههای دوجداره پرشده با هیدروژل A200 به نسبتهای مختلف و اندازهگیری افت انتقال صدای آنهاست.
مواد و روشها: در این مطالعه 4 نمونه تهیه گردید که شامل یک نمونه آب و سه نمونه هیدروژل با نسبت اختلاط های 1:20و 1:75و 1:150 با آب بود. افت انتقال صدا در هریک از نمونهها سه مرتبه با استفاده از لوله آمپدانس آوا سینا با اندازهگیری تراز فشار صوت با استفاده از دو میکروفون در دو طرف نمونه مطابق با استاندارد ISO10534-1 اندازهگیری شد. سپس با نرمافزار SPSS نسخه 24 و آزمون اندازههای تکراری بررسی شد.
یافتهها: بیشترین مقدار افت انتقال صدا در فرکانس250 و 500 هرتز مربوط به نمونه آب و در فرکانس 1000 و 2000 هرتز مربوط به نمونه A200-1:20 بود. این در حالی است که نمونه A200-1:75 در فرکانسهای 250، 500 و 1000 هرتز و آب در فرکانس 2000 هرتز کمترین مقدار افت انتقال صدا را به خود اختصاص دادند.
نتیجهگیری: جایگزین کردن فضای خالی شیشههای دوجداره با هیدروژل در فرکانسهای بالا باعث افزایش و در فرکانسهای پایین باعث کاهش افت انتقال صدا نسبت به نمونه آب میشود. همچنین با مقایسه نمونه آب و هیدروژل با نمونه هوا بهعنوان مبنا محققان دریافتند افت انتقال نمونه هوا با تمامی نمونهها بهجز نمونه A200-1:150 اختلاف معناداری دارد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
عوامل فیزیکی