دوره 8، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 7-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Afshari D, Rami M, Ahmadi Angali K, Shirali G, azadi N. A Model for Estimating the Physical Work Capacity Based on Anthropometric Components and Body Composition: A Pilot Study Based on Measuring the Maximum Oxygen Consumption on Direct Method. johe 2021; 8 (2) :1-7
URL: http://johe.umsha.ac.ir/article-1-655-fa.html
URL: http://johe.umsha.ac.ir/article-1-655-fa.html
افشاری داوود، رمی محمد، احمدی انگالی کامبیز، شیرالی غلامعباس، آزادی نرگس. ارائه مدل پیش‌بینی تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی بر اساس مؤلفه‌های آنتروپومتریکی و اجزای ترکیب بدنی: یک مطالعه پایلوت برمبنای اندازه گیری حداکثر اکسیژن مصرفی به روش مستقیم. مجله مهندسي بهداشت حرفه اي. 1400; 8 (2) :1-7
داوود افشاری1 
، محمد رمی2 ، کامبیز احمدی انگالی3 ، غلامعباس شیرالی1 ، نرگس آزادی* 4
، محمد رمی2 ، کامبیز احمدی انگالی3 ، غلامعباس شیرالی1 ، نرگس آزادی* 4
1- گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
3- گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات فناوری زیستمحیطی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
4- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ، n.azadi1991@yahoo.com
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
3- گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات فناوری زیستمحیطی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
4- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ، n.azadi1991@yahoo.com
چکیده: (2156 مشاهده)
سابقه و هدف: اندازه‌گیری ظرفیت انجام کار فیزیکی یکی از مباحث مهم فیزیولوژی کار است که به‌منظور بررسی برقراری تناسب بین کار و کارگر استفاده می‌شود. اجزای ترکیب بدنی ازجمله عوامل تأثیرگذار بر حداکثر ظرفیت هوازی است. ازاین‌رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مؤلفه‌های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی افراد بر ظرفیت انجام کار فیزیکی و ارائه مدل نهایی با استفاده از روش‌های مستقیم و دستگاهی به‌منظور تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی است.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی 50 نفر از دانشجویان مرد به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. به‌منظور برآورد حداکثر ظرفیت هوازی از پروتکل بروس و تردمیل h/p/cosmos مدل Saturn استفاده شد. اجزای ترکیب بدنی افراد هنگام تست با استفاده از دستگاه آنالیز ترکیب بدن (Body Composition) مدل3 .3Olympia اندازه‌گیری شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون بررسی شد. درنهایت برای پیش‌بینی حداکثر اکسیژن مصرفی مدلی بر اساس آنالیز رگرسیون خطی ارائه شد.
یافته‌ها: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان 4/75 44/01± (میلی‌گرم/ کیلوگرم/ دقیقه) برآورد شد. همچنین میانگین شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن دانشجویان به ترتیب 4/31± 24/03 کیلوگرم بر مترمربع و 7/6± 20/77 درصد و میانگین نسبت دور کمر به دور لگن افراد 0/803 تعیین شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین حداکثر ظرفیت هوازی و اجزای ترکیب بدنی ارتباط معنادار و منفی وجود دارد.
نتیجه‌گیری: از آنجا که تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی به روابط و معادلاتی نیاز دارد که دقت و اعتبار قابل قبولی داشته باشد، لذا بر اساس نتایج مطالعه حاضر و مدل ارائه‌شده متغیرهای شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن نقش مؤثری در تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی دارند و می‌توان بر اساس مدل ارائه‌شده، حداکثر اکسیژن مصرفی را با دقت زیادی تخمین زد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی 50 نفر از دانشجویان مرد به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. به‌منظور برآورد حداکثر ظرفیت هوازی از پروتکل بروس و تردمیل h/p/cosmos مدل Saturn استفاده شد. اجزای ترکیب بدنی افراد هنگام تست با استفاده از دستگاه آنالیز ترکیب بدن (Body Composition) مدل3 .3Olympia اندازه‌گیری شد. ارتباط بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون بررسی شد. درنهایت برای پیش‌بینی حداکثر اکسیژن مصرفی مدلی بر اساس آنالیز رگرسیون خطی ارائه شد.
یافته‌ها: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان 4/75 44/01± (میلی‌گرم/ کیلوگرم/ دقیقه) برآورد شد. همچنین میانگین شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن دانشجویان به ترتیب 4/31± 24/03 کیلوگرم بر مترمربع و 7/6± 20/77 درصد و میانگین نسبت دور کمر به دور لگن افراد 0/803 تعیین شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین حداکثر ظرفیت هوازی و اجزای ترکیب بدنی ارتباط معنادار و منفی وجود دارد.
نتیجه‌گیری: از آنجا که تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی به روابط و معادلاتی نیاز دارد که دقت و اعتبار قابل قبولی داشته باشد، لذا بر اساس نتایج مطالعه حاضر و مدل ارائه‌شده متغیرهای شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به لگن نقش مؤثری در تخمین ظرفیت انجام کار فیزیکی دارند و می‌توان بر اساس مدل ارائه‌شده، حداکثر اکسیژن مصرفی را با دقت زیادی تخمین زد.
واژه‌های کلیدی: اجزای ترکیب بدنی، پروتکل بروس، ظرفیت انجام کار فیزیکی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
چکیده گسترده [HTML 33 KB] (39 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدان
ناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138381645
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل مجله: johe@umsha.ac.ir
ایمیل ناشر: journals@umsha.ac.ir
