دوره 7، شماره 2 - ( تابستان 1399 )                   جلد 7 شماره 2 صفحات 61-54 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- قطب علمی آموزشی بهداشت حرفه‌ای، مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، S.khorshidi@edu.umsha.ac.ir
چکیده:   (2863 مشاهده)
سابقه و هدف: خطای انسانی شایع‌ترین دلایل حوادث ناشی از راهبری جرثقیل‌ها در صنعت ساخت و ساز می‌باشد. خطاهای اپراتور که ناشی از عوامل مختلفی در حین عملیات باربرداری توسط جرثقیل می‌باشد (SLIM: Success Likelihood Index Model)، به عنوان روشی ساده و موثر برای ارزیابی احتمال خطای انسانی کاربرد دارد. 
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه از روش SLIM جهت ارزیابی و مدیریت احتمال خطای انسانی در عملیات باربرداری توسط جرثقیل‌های برجی استفاده شد. پس از تشکیل تیم متخصص، عوامل شکل‌دهنده مؤثر بر خطاهای مورد نظر در عملیات جرثقیل‌ها شناسایی شدند. سپس میزان نرخ و وزن این عوامل تعیین گردید و در انتها با محاسبه SLI (Success Likelihood Index) کل، میزان احتمال خطای انسانی برای هر خطا محاسبه شد.
یافته‌ها: ابتدا شش PSF (performance shaping factor) تأثیرگذار بر راهبری جرثقیل‌های برجی توسط متخصصین تعیین شد. از میان PSF های شناسایی شده، آموزش بیشترین تأثیر را بر ایجاد احتمال خطای انسانی داشت. با محاسبه احتمال خطای انسانی براساس SLI های محاسبه شده، مشخص گردید که خطاهای برخورد با موانع، لمس خطوط برق و واژگون شدن جرثقیل، بیشترین HEP (Human Error Probability) را به ترتیب با مقادیر 2-10×1.70، 2-10×1.69 و  2-10×1.62 به خود اختصاص داده‌اند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دادند که بیشترین احتمال خطای انسانی در عملیات باربرداری جرثقیل‌ها مربوط به خطای برخورد با موانع می‌باشد. همچنین مؤثرترین PSF ها در ایجاد خطا، آموزش، شرایط، ابزار و تجربه هستند؛ از این رو با ارائه راه‌کارهایی همچون برنامه‌ریزی و برگزاری دوره‌های آموزشی مداوم، به‌روزرسانی دستورالعمل‌ها و تعیین افرادی با تجربه کاری بالا به عنوان اپراتور جرثقیل می‌توان قابلیت اطمینان و ایمنی کلی عملیات باربرداری را افزایش داد.
متن کامل [PDF 1504 kb]   (1008 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ایمنی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.