دوره 6، شماره 2 - ( تابستان 1398 )                   جلد 6 شماره 2 صفحات 8-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
2- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران ، Jahani.f71@gmail.com
3- دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
4- کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه تهران مرکز، تهران، ایران
چکیده:   (5803 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از اصلی‌ترین مراحل جهت افزایش سطح ایمنی و برنامه‌ریزی برای واکنش‌ها در واحدهای فعال و یا درحال طراحی، ارزیابی خطراتی همچون رهاشدن مواد شیمیایی در محیط است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مدلسازی پیامد نشت از مخازن ذخیره میعانات گازی برای کمک به تدوین واکنش در شرایط اضطراری انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه حاضر برای بررسی نحوه انتشار میعانات گازی از مخازن ذخیره‌سازی در یک صنعت پالایش گاز و پیامد آن از نرم‌افزار PHAST استفاده شد. با استفاده از داده‌های فرایندی، نقشه‌های جانمایی و اطلاعات هواشناسی، مدلسازی برای چهار سناریوی آتش فورانی، آتش استخری، آتش ناگهانی و انفجار ابر بخار صورت گرفت. در هر سناریو، ابعاد حادثه و میزان خرابی و آسیب‌ها بررسی شدند و از نتایج آن برای تعیین مناطق خطرناک در پالایشگاه، جانمایی صحیح نقاط ایمن و بهبود مسیرهای مورد استفاده در شرایط اضطراری بهره گرفته شد.
یافته‌ها: در مخازن 650 که خطرناک‌ترین تجهیزات واحد هستند، چهار سناریوی یادشده می‌توانند پیامدهای مرگباری را در پی داشته باشند که در این میان، حادثه انفجار ابر بخار و پس از آن آتش استخری دارای بیشترین پیامد می‌باشند؛ به‌طوری که تا فاصله 490 متری از محل مخازن که مرکز کنترل و برخی از مسیرها را شامل می‌شود، تحت تأثیر حوادث احتمالی قرار می‌گیرد.
نتیجه‌گیری: براساس گلباد منطقه و مدلسازی انجام‌شده می‌بایست برخی از تغییرات در برنامه واکنش در شرایط اضطراری انجام شود؛ از جمله آنکه دو مسیر دسترسی باید با فاصله بیشتری از مخازن بوده و در جهتی که باد مواد را جابه‌جا میکند، نباشند. همچنین لازم است دو نقطه امن (Muster Point) در فاصله بیشتری از مخازن قرار گیرند و مرکز کنترل در برابر آتش و انفجار مقاوم‌سازی شود.
متن کامل [PDF 1408 kb]   (2266 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ایمنی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.