دوره 11، شماره 2 - ( تابستان 1403 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 104-95 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 4998
Ethics code: IR.BUMS.REC.1398.150
Clinical trials code: 0
1- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علومپزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علومپزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ،fereshtehsadavipoor1374@gmail.com
3- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علومپزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علومپزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ،
3- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علومپزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
چکیده: (1716 مشاهده)
سابقه و هدف: غیبت شغلی در سازمان با ایجاد هزینه‌های مالی و تأثیر بر کیفیت خدمات ارائه‌شده همواره به‌عنوان یک موضوع مهم و قابل‌بحث مطرح است. ازاین‌رو، شناسایی عوامل مرتبط با آن اهمیت بسیار زیادی دارد. این پژوهش با هدف تعیین میزان غیبت‌های شغلی و عوامل مرتبط با آن در مراکز آموزشی درمانی صورت گرفته است.
مواد و روش‌‌ها: در این پژوهش تحلیلی‌مقطعی که بر روی ۲۶۰ نفر از پرسنل درمانی با حداقل سابقه کار یک سال انجام گرفت، ابزار پژوهش شامل یک پرسش‌نامه سه‌قسمتی دربرگیرنده اطلاعات دموگرافیک، عوامل مؤثر بر غیبت از کار در بین پرسنل درمانی بیمارستان (شامل مشکلات درمانی، مشکلات آموزشی و مشکلات اقتصادی و اجتماعی) و سؤال باز در قالب نظر پرسنل درمورد راهکار‌های کاهش غیبت از کار بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در این پژوهش، میانگین و انحراف‌معیار تعداد روزهای غیبت استعلاجی 9.52 ± 12.03، غیبت استحقاقی 9.5± 29.7 و تعداد روزهای غیبت بدون حقوق 0.05 ± 0.69 به دست آمد. شرکت‌کنندگان در محدوده سنّی ۵۶-۲۲ سال، 56.2 درصد زن، 73.8 درصد متأهّل، 75.4 درصد دارای مسکن استیجاری و 96.6 درصد دارای شیفت در گردش بودند. ازنظرِ افراد موردبررسی، مشکلات درمانی اهمیت زیادی در ایجاد غیبت‌های شغلی داشته است. همچنین، میزان غیبت شغلی ارتباط معنی‌داری با تعداد فرزندان در پرسنل موردبررسی (P=0.01)، تحصیلات (P=0.004) و نوع استخدام (P<0.001) آنان داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه مشکلات درمانی به‌عنوان مهم‌ترین دلیل بروز غیبت از کار در میان پرسنل درمانی شناسایی شده‌اند، انجام تغییرات و مداخلات در سازمان ازطریق جذب تعداد کارکنان متناسب با حجم کاری و متناسب‌سازی ساعت کاری و نیز تشویق پرسنل و جلب رضایت آنان می‌تواند به کاهش غیبت از کار کمک کند.
مواد و روش‌‌ها: در این پژوهش تحلیلی‌مقطعی که بر روی ۲۶۰ نفر از پرسنل درمانی با حداقل سابقه کار یک سال انجام گرفت، ابزار پژوهش شامل یک پرسش‌نامه سه‌قسمتی دربرگیرنده اطلاعات دموگرافیک، عوامل مؤثر بر غیبت از کار در بین پرسنل درمانی بیمارستان (شامل مشکلات درمانی، مشکلات آموزشی و مشکلات اقتصادی و اجتماعی) و سؤال باز در قالب نظر پرسنل درمورد راهکار‌های کاهش غیبت از کار بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در این پژوهش، میانگین و انحراف‌معیار تعداد روزهای غیبت استعلاجی 9.52 ± 12.03، غیبت استحقاقی 9.5± 29.7 و تعداد روزهای غیبت بدون حقوق 0.05 ± 0.69 به دست آمد. شرکت‌کنندگان در محدوده سنّی ۵۶-۲۲ سال، 56.2 درصد زن، 73.8 درصد متأهّل، 75.4 درصد دارای مسکن استیجاری و 96.6 درصد دارای شیفت در گردش بودند. ازنظرِ افراد موردبررسی، مشکلات درمانی اهمیت زیادی در ایجاد غیبت‌های شغلی داشته است. همچنین، میزان غیبت شغلی ارتباط معنی‌داری با تعداد فرزندان در پرسنل موردبررسی (P=0.01)، تحصیلات (P=0.004) و نوع استخدام (P<0.001) آنان داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه مشکلات درمانی به‌عنوان مهم‌ترین دلیل بروز غیبت از کار در میان پرسنل درمانی شناسایی شده‌اند، انجام تغییرات و مداخلات در سازمان ازطریق جذب تعداد کارکنان متناسب با حجم کاری و متناسب‌سازی ساعت کاری و نیز تشویق پرسنل و جلب رضایت آنان می‌تواند به کاهش غیبت از کار کمک کند.
شماره‌ی مقاله: 2
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |