دوره 10، شماره 1 - ( بهار 1402 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 43-33 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حامد احمدپور1 
، یونس محمدی2 ، ایرج محمدفام3 ، مصطفی میرزایی علی آبادی* 4
، یونس محمدی2 ، ایرج محمدفام3 ، مصطفی میرزایی علی آبادی* 4
1- ایمنی و محیط‌زیست (HSE)، گروه مدیریت سلامت، ایمنی و محیط‌زیست (HSE)، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه آموزشی مدیریت سلامت، ایمنی و محیط‌زیست (HSE)، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- قطب علمی بهداشت حرفه‌ای و مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، mirzaei@umsha.ac.ir
2- گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه آموزشی مدیریت سلامت، ایمنی و محیط‌زیست (HSE)، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- قطب علمی بهداشت حرفه‌ای و مرکز تحقیقات بهداشت و ایمنی شغلی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، mirzaei@umsha.ac.ir
چکیده: (1046 مشاهده)
سابقه و هدف: داشتن فرهنگ ایمنی مناسب یکی از عوامل مهمی است که محیط کار سالم و ایمن را تضمین می‌کند. به‌منظور تضمین عملکرد ایمنی در محل کار، بخش‌های مراقبت‌های بهداشتی ملزم به ارائه قوانین و رویه‌های ایمنی و اطمینان از اعمال آن‌ها در سراسر سازمان هستند. بنابراین، درک فرهنگ ایمنی و عواملی که بر آن تأثیر می‌گذارد، برای دستیابی به حداکثر مزایا بسیار مهم است. از این رو، هدف این مطالعه، بررسی فرهنگ ایمنی در کارکنان سلامت شهرستان بروجرد است.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی-تحلیلی حاضر روی 452 نفر از کارکنان بهداشتی-درمانی سلامت شهرستان بروجرد در سال 1401-1400 انجام شد. افراد مطالعه‌شده به روش طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات فرهنگ ایمنی از پرسش‌نامه استاندارد فرهنگ ایمنی استفاده شد. به‌منظور شناسایی عوامل مرتبط با فرهنگ ایمنی از رگرسیون خطی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سنی و انحراف معیار کارکنان مطالعه‌شده 5.69 ± 33.97 سال بود و بیشتر آن‌ها زن (58 درصد) بودند. میانگین و انحراف معیار نمره کلی فرهنگ ایمنی 23.53 ± 172.64 بود. 7.1 درصد از افراد فرهنگ ایمنی منفی و 92.9 درصد فرهنگ ایمنی مثبت داشتند. تجزیه‌وتحلیل رگرسیون خطی نشان داد با افزایش سن، نمره کلی فرهنگ ایمنی کاهش می‌یابد. نمره کلی فرهنگ ایمنی در گروه شغلی ترخیص و درآمد و نگهبانان نسبت به گروه رادیوگرافی کمتر و در افراد مبتلا به بیماری و دارای سابقه حادثه نسبت به افراد بدون بیماری و سابقه حادثه بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فرهنگ ایمنی در کارکنان سلامت مطالعه‌شده در سطح بالایی قرار دارد و متغیرهای سن، سابقه حادثه، ابتلا به بیماری و نوع شغل از عوامل مؤثر بر نمره فرهنگ ایمنی هستند.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی-تحلیلی حاضر روی 452 نفر از کارکنان بهداشتی-درمانی سلامت شهرستان بروجرد در سال 1401-1400 انجام شد. افراد مطالعه‌شده به روش طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات فرهنگ ایمنی از پرسش‌نامه استاندارد فرهنگ ایمنی استفاده شد. به‌منظور شناسایی عوامل مرتبط با فرهنگ ایمنی از رگرسیون خطی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین سنی و انحراف معیار کارکنان مطالعه‌شده 5.69 ± 33.97 سال بود و بیشتر آن‌ها زن (58 درصد) بودند. میانگین و انحراف معیار نمره کلی فرهنگ ایمنی 23.53 ± 172.64 بود. 7.1 درصد از افراد فرهنگ ایمنی منفی و 92.9 درصد فرهنگ ایمنی مثبت داشتند. تجزیه‌وتحلیل رگرسیون خطی نشان داد با افزایش سن، نمره کلی فرهنگ ایمنی کاهش می‌یابد. نمره کلی فرهنگ ایمنی در گروه شغلی ترخیص و درآمد و نگهبانان نسبت به گروه رادیوگرافی کمتر و در افراد مبتلا به بیماری و دارای سابقه حادثه نسبت به افراد بدون بیماری و سابقه حادثه بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فرهنگ ایمنی در کارکنان سلامت مطالعه‌شده در سطح بالایی قرار دارد و متغیرهای سن، سابقه حادثه، ابتلا به بیماری و نوع شغل از عوامل مؤثر بر نمره فرهنگ ایمنی هستند.
شماره‌ی مقاله: 5
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ایمنی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |