دوره 9، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 266-259 |
برگشت به فهرست نسخه ها
زهرا کریمی1 
، لیلا حق شناس2 ، مهدی اصغری3 ، غلام حیدر تیموری4 ، رضوان عابدینلو* 5
، لیلا حق شناس2 ، مهدی اصغری3 ، غلام حیدر تیموری4 ، رضوان عابدینلو* 5
1- علوم کاربردی سلامت، دانشگاه براک، اونتاریو، کانادا
2- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
4- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
5- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،R.abedinloo@gmail.com
2- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای و ایمنی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
4- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
5- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
چکیده: (2139 مشاهده)
سابقه و هدف: رضایت شغلی و استرس شغلی به‌عنوان دو عامل مؤثر بر بهره‌وری کارکنان در محیط کار در سازمان‌ها در نظر گرفته می‌شود. اثرات مختلف جسمی و روانی استرس شغلی منجر به تضعیف رضایت شغلی می‌شود. با وجود مطالعات فراوان در این زمینه در گروه‌های درمانی، کمتر به کارمندان بهداشتی پرداخته شده است. لذا تحقیقات بیشتر برای کشف و توضیح رابطه بین استرس شغلی و رضایت شغلی، متغیرهای شخصی و عوامل سازمانی در بین کارکنان مراکز بهداشتی به‌عنوان مهره‌های کلیدی پیشگیری، مراقبت و سلامت مورد نیاز است.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی در زمستان 1397 تا بهار 1398 روی کارکنان مراکز بهداشتی درمانی یکی از شهرستان‌های استان مرکزی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش‌نامه مشخصات فردی و دموگرافیک، پرسش‌نامه شاخص توصیف شغل (JDI) و پرسش‌نامه استرس شغلی دیویس (OSQ) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد استرس شغلی به‌طورکلی در زنان (119.848) بیشتر از مردان (108.122) و رضایت شغلی آن‌ها (242.450) کمتر از مردان است (262.682). بین استرس شغلی و رضایت شغلی (0.783p= و 0.001r = ) در سطح 0.05p< رابطه عکس وجود دارد. رگرسیون چندمتغیره نشان داد متغیر استرس شغلی به‌طورکلی قادر به پیش‌بینی رضایت شغلی است (0.783-=β، 0.001p=). بیشترین استرس شغلی و کمترین رضایت شغلی مربوط به کارکنان مراقبت‌های بهداشتی بود.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی استرس و رضایت شغلی در این پژوهش متوسط به‌دست آمد و بین هر دو متغیر ارتباط معکوسی وجود داشت. با توجه به اینکه ناارضایتی بیشتر در بحث ترفیع و حقوق و مزایا دیده شد، لازم است اقداماتی در راستای کاهش استرس، بهبود شرایط اقتصادی و ایجاد شرایط عادلانه برای ارتقا انجام شود.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی در زمستان 1397 تا بهار 1398 روی کارکنان مراکز بهداشتی درمانی یکی از شهرستان‌های استان مرکزی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش‌نامه مشخصات فردی و دموگرافیک، پرسش‌نامه شاخص توصیف شغل (JDI) و پرسش‌نامه استرس شغلی دیویس (OSQ) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد استرس شغلی به‌طورکلی در زنان (119.848) بیشتر از مردان (108.122) و رضایت شغلی آن‌ها (242.450) کمتر از مردان است (262.682). بین استرس شغلی و رضایت شغلی (0.783p= و 0.001r = ) در سطح 0.05p< رابطه عکس وجود دارد. رگرسیون چندمتغیره نشان داد متغیر استرس شغلی به‌طورکلی قادر به پیش‌بینی رضایت شغلی است (0.783-=β، 0.001p=). بیشترین استرس شغلی و کمترین رضایت شغلی مربوط به کارکنان مراقبت‌های بهداشتی بود.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی استرس و رضایت شغلی در این پژوهش متوسط به‌دست آمد و بین هر دو متغیر ارتباط معکوسی وجود داشت. با توجه به اینکه ناارضایتی بیشتر در بحث ترفیع و حقوق و مزایا دیده شد، لازم است اقداماتی در راستای کاهش استرس، بهبود شرایط اقتصادی و ایجاد شرایط عادلانه برای ارتقا انجام شود.
شماره‌ی مقاله: 6
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |