دوره 8، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 65-58 |
برگشت به فهرست نسخه ها
آرمان امیری1 
، پیام رشنودی* 2، سید مرتضی موسوی3 ، لیلا شادیان خانکدنی4
، پیام رشنودی* 2، سید مرتضی موسوی3 ، لیلا شادیان خانکدنی4
1- کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای ،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
2- کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای ،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران ،Payaamrashnodi@gmail.com
3- کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، ایران
4- کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای ،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
2- کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای ،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران ،
3- کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، ایران
4- کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای ،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
چکیده: (3671 مشاهده)
سابقه و هدف: با شیوع کووید 19 ، استرس و اضطراب فراوانی در میان افراد جوامع مختلف ایجاد شد. در ایران نیز همچون دیگر کشورها، شیوع این ویروس پیامدهای روانی زیادی بر اقشار مختلف جامعه ازجمله پرستاران داشته است. هدف این مطالعه بررسی میزان استرس شغلی در پرستاران مواجهه‌یافته با کووید 19 در بیمارستان‌های آموزشی شهرستان اهواز است.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه به صورت مورد-شاهدی در 335 نفر از پرستاران، در دو بخش هدف (مواجهه‌یافته با بیماران کووید 19 ) و گروه کنترل (مواجهه‌نیافته با بیماران کووید 19 ) انجام شد. به‌منظور ارزیابی استرس شغلی از پرسش‌نامه اوسیپو استفاده شد. تحلیل‌های آماری مناسب در سطح معناداری 0.05 انجام شد.
یافته‌ها: استرس شغلی با میانگین 22.56 ±190.59 و 21.52±183.07 به ترتیب در گروه هدف و کنترل تفاوت میانگین معنی‌داری داشت (0.05P<)، به‌طوری‌که استرس شغلی در گروه هدف بیشتر از گروه کنترل بوده است (0.05 P<). میانگین تمام مؤلفه‌های استرس شغلی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت (0.05 P<). همچنین استرس شغلی با متغیرهای جنسیت، فعالیت بدنی و وضعیت استخدامی رابطه معنی‌داری داشت (0.05 P<).
نتیجه‌گیری: باتوجه به افزایش میانگین نمره استرس شغلی در اثر مواجهه با کووید 19 ، در دسترس بودن راهکارهای پیشگیری یا درمانی مؤثر، تقویت سیستم خدمات روانی و همچنین برنامه‌ریزی مناسب به‌منظور کنترل عوامل دموگرافیکی اثرگذار بر استرس شغلی ازجمله فعالیت بدنی و بهبود وضعیت استخدامی پرستاران توصیه می‌شود.
مواد و روش‌‌ها: این مطالعه به صورت مورد-شاهدی در 335 نفر از پرستاران، در دو بخش هدف (مواجهه‌یافته با بیماران کووید 19 ) و گروه کنترل (مواجهه‌نیافته با بیماران کووید 19 ) انجام شد. به‌منظور ارزیابی استرس شغلی از پرسش‌نامه اوسیپو استفاده شد. تحلیل‌های آماری مناسب در سطح معناداری 0.05 انجام شد.
یافته‌ها: استرس شغلی با میانگین 22.56 ±190.59 و 21.52±183.07 به ترتیب در گروه هدف و کنترل تفاوت میانگین معنی‌داری داشت (0.05P<)، به‌طوری‌که استرس شغلی در گروه هدف بیشتر از گروه کنترل بوده است (0.05 P<). میانگین تمام مؤلفه‌های استرس شغلی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری داشت (0.05 P<). همچنین استرس شغلی با متغیرهای جنسیت، فعالیت بدنی و وضعیت استخدامی رابطه معنی‌داری داشت (0.05 P<).
نتیجه‌گیری: باتوجه به افزایش میانگین نمره استرس شغلی در اثر مواجهه با کووید 19 ، در دسترس بودن راهکارهای پیشگیری یا درمانی مؤثر، تقویت سیستم خدمات روانی و همچنین برنامه‌ریزی مناسب به‌منظور کنترل عوامل دموگرافیکی اثرگذار بر استرس شغلی ازجمله فعالیت بدنی و بهبود وضعیت استخدامی پرستاران توصیه می‌شود.
واژه‌های کلیدی: استرس شغلی، پرستاران، سلامت جسمی و روانی، کووید 19
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |