دوره 8، شماره 1 - ( بهار 1400 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 54-46 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نفیسه نصیرزاده1 
، مهران نظرپرور* 2، داوود محمودی3 ، امیر علی عالیش زاده3 ، وحید میرزایی4
، مهران نظرپرور* 2، داوود محمودی3 ، امیر علی عالیش زاده3 ، وحید میرزایی4
1- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، Mehrannazarparvar70@yahoo.com
3- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4- گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، Mehrannazarparvar70@yahoo.com
3- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4- گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (2765 مشاهده)
سابقه و هدف: در سراسر دنیا، رفتارهای انحرافی از جمله خشونت در محیط کار به طور فزاینده‌ای به عنوان یک بحران جدی شناخته می‌شود که منجر به تنش‌های روحی ـ روانی شده و می‌تواند باعث کاهش رضایتمندی در شغل و روابط اجتماعی گردد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل فردی و شغلی مؤثر در بروز خشونت شغلی در کارکنان صنایع مختلف استان آذربایجان شرقی انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر که از نوع توصیفی ـ تحلیلی می‌باشد، در سال 1397 انجام شد. جامعه مورد بررسی، کارکنان پنج صنعت (تولید شکلات، صنایع غذایی، لوازم بهداشتی، فولاد و کشت ـ صنعت) در استان آذربایجان شرقی بودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته‌ای بود که بر پایه اطلاعات پرسشنامه‌های استاندارد سازمان جهانی کار و سازمان جهانی بهداشت تهیه گشته و روایی و پایایی آن تأیید گردیده بود. داده‌ها پس از وارد شدن به نرم‌افزار SPSS 22 با استفاده از آزمون‌های کای دو و آنالیز واریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در تمامی صنایع، خشونت کلامی با فراوانی 46/6 درصد رایج‌ترین نوع خشونت بود. علاوه‌براین، عوامل داخل سازمانی نقش مهمی در بروز خشونت داشتند. بر مبنای تحلیل آماری، رابطه معناداری بین خشونت با مراجعه به روان‌پزشک (0/005P=)، جنسیت (0/001P=) و شیفت کاری (0/001P=) به دست آمد.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع خشونت کلامی بالا به نظر می‌رسد می‌بایست تمهیداتی در جهت کاهش آن به کار گرفته شود؛ از این رو پیشنهاد می‌گردد برنامه‌ریزی و اجرای مداخلات ارگونومیکی و روان‌شناسی به منظور کاهش شرایط محیطی استرس‌زا و پیشگیری از خشونت در میان کارکنان صورت گیرد.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر که از نوع توصیفی ـ تحلیلی می‌باشد، در سال 1397 انجام شد. جامعه مورد بررسی، کارکنان پنج صنعت (تولید شکلات، صنایع غذایی، لوازم بهداشتی، فولاد و کشت ـ صنعت) در استان آذربایجان شرقی بودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته‌ای بود که بر پایه اطلاعات پرسشنامه‌های استاندارد سازمان جهانی کار و سازمان جهانی بهداشت تهیه گشته و روایی و پایایی آن تأیید گردیده بود. داده‌ها پس از وارد شدن به نرم‌افزار SPSS 22 با استفاده از آزمون‌های کای دو و آنالیز واریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در تمامی صنایع، خشونت کلامی با فراوانی 46/6 درصد رایج‌ترین نوع خشونت بود. علاوه‌براین، عوامل داخل سازمانی نقش مهمی در بروز خشونت داشتند. بر مبنای تحلیل آماری، رابطه معناداری بین خشونت با مراجعه به روان‌پزشک (0/005P=)، جنسیت (0/001P=) و شیفت کاری (0/001P=) به دست آمد.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع خشونت کلامی بالا به نظر می‌رسد می‌بایست تمهیداتی در جهت کاهش آن به کار گرفته شود؛ از این رو پیشنهاد می‌گردد برنامه‌ریزی و اجرای مداخلات ارگونومیکی و روان‌شناسی به منظور کاهش شرایط محیطی استرس‌زا و پیشگیری از خشونت در میان کارکنان صورت گیرد.
واژه‌های کلیدی: پرسشنامه خشونت صنعتی، خشونت شغلی، صنعت، محیط کار
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |