دوره 7، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 15-8 |
برگشت به فهرست نسخه ها
روح اله فلاح مدواری1 
، مهدی ملکوتی خواه2 ، فائزه عباسی بلوچخانه3 ، حدیثه ربیعی*4 ، مریم جلالی اردکانی3
، مهدی ملکوتی خواه2 ، فائزه عباسی بلوچخانه3 ، حدیثه ربیعی*4 ، مریم جلالی اردکانی3
1- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
3- گروه مهندسی بهداشت حرفهای و ایمنی، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- گروه مهندسی بهداشت حرفهای و ایمنی، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ،hadisehrabiei@gmail.com
2- گروه مهندسی بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
3- گروه مهندسی بهداشت حرفهای و ایمنی، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- گروه مهندسی بهداشت حرفهای و ایمنی، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ،
چکیده: (9613 مشاهده)
سابقه و هدف: صدای محیط کار یکی از عوامل استرس‌زای شغلی محسوب می‌شود. استرس می‌تواند بر مهارتهای ارتباطی افراد تأثیرگذار باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف برسی ارتباط بین صدای محیط کار و مهارتهای ارتباطی کارگران صورت گرفت.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در سال 1398 در یکی از معادن استان یزد انجام شد. جامعه آماری 80 نفر در نظر گرفته شد که به دو گروه مواجهه و شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این مطالعه شامل دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مهارتهای ارتباطی کوئین‌دام (Queendom) و همچنین اندازه‌گیری صدا به صورت دزیمتری و ترازسنجی صوت بود. بررسی‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل ارتباط بین مهارتهای ارتباطی و مشخصات دموگرافیک نشان داد که در بین تمامی افراد شرکت‌کننده، رابطه معناداری بین مشخصات دموگرافیک دو گروه، نمرات زیرمقیاس‌ها و نمره نهایی مهارتهای ارتباطی وجود ندارد (05/0P<)؛ بنابراین دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. در مقابل، بین مهارتهای ارتباطی با سطح مواجهه صدا در دو گروه مورد مطالعه، ارتباط معناداری وجود داشت (05/0P<).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که مهارت ارتباطی افراد در اثر مواجهه با صدا کاهش خواهد یافت. این مهارت در مشاغل از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند بر بهره‌وری و حوادث اثرگذار باشد؛ بنابراین با کاهش مواجهه کارگران با صدا می‌توان از کاهش توانایی کارگران پیشگیری نمود.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در سال 1398 در یکی از معادن استان یزد انجام شد. جامعه آماری 80 نفر در نظر گرفته شد که به دو گروه مواجهه و شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این مطالعه شامل دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مهارتهای ارتباطی کوئین‌دام (Queendom) و همچنین اندازه‌گیری صدا به صورت دزیمتری و ترازسنجی صوت بود. بررسی‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل ارتباط بین مهارتهای ارتباطی و مشخصات دموگرافیک نشان داد که در بین تمامی افراد شرکت‌کننده، رابطه معناداری بین مشخصات دموگرافیک دو گروه، نمرات زیرمقیاس‌ها و نمره نهایی مهارتهای ارتباطی وجود ندارد (05/0P<)؛ بنابراین دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. در مقابل، بین مهارتهای ارتباطی با سطح مواجهه صدا در دو گروه مورد مطالعه، ارتباط معناداری وجود داشت (05/0P<).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که مهارت ارتباطی افراد در اثر مواجهه با صدا کاهش خواهد یافت. این مهارت در مشاغل از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند بر بهره‌وری و حوادث اثرگذار باشد؛ بنابراین با کاهش مواجهه کارگران با صدا می‌توان از کاهش توانایی کارگران پیشگیری نمود.
واژه‌های کلیدی: استرس، صدای محیط کار، کارگران معدن، مهارتهای ارتباطی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
عوامل فیزیکی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |