دوره 1، شماره 4 - ( زمستان 1393 )                   جلد 1 شماره 4 صفحات 59-49 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
2- شرکت مپنا ،تهران
3- شرکت مپنا ،تهران ، fateme_aminifard@yahoo.com
چکیده:   (11173 مشاهده)

 زمینه و هدف: کیفیت و اثر بخشی سیستم های ایمنی، عامل حیاتی و مهم در تحقق اهداف آنها است. در مطالعه حاضر با بهره گیری از ساختار مدل های مختلف و روزآمد در حوزه ی ایمنی، روشی برای ارزیابی عملکرد سیستم مدیریت ایمنی با استفاده از شاخص های فعال (آینده نگر) پیشنهاد و در یک صنعت منتخب مورد آزمون قرار گرفت.

 روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی می باشد. شاخص های مورد مطالعه از نوع فعال و شامل نرخ رفتارهای نا ایمن، جو ایمنی، استعداد حادثه پذیری و نرخ وقوع شبه حوادث می باشند. تعداد 1473 پرسشنامه ی جو ایمنی و 543 مورد استعداد حادثه پذیری تکمیل شد.

 نتایج: حداقل و حداکثر نمره جو ایمنی به ترتیب 88/56 و 2/58، حداقل نمره استعداد حادثه پذیری 2/98 و حداکثر 7/140 بدست آمد. بیشترین تعداد شبه حوادث 408 و کمترین 196 بود. بیشترین نرخ رفتارهای نا ایمن 8/43 درصد و کمترین 2/27 درصد محاسبه شد. در حیطه های نه گانه جو ایمنی نیز حیطه هشتم (درک پرسنل از ریسک) با نمره 07/4 کمترین نمره و حیطه چهارم (قوانین و مقررات ایمنی) با نمره 05/8 بیشترین نمره را داشتند. بر اساس نظرات خبرگان شاخص نرخ رفتارهای نا ایمن بیشترین اهمیت و شاخص نرخ بروز شبه حوادث کمترین اهمیت را در ارزیابی عملکرد ایمنی دارد.

 نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که رویکرد استفاده از شاخص های عملکردی فعال (آینده نگر) می تواند به عنوان ابزاری مناسب در جهت ارزیابی عملکرد ایمنی سازمان ها موثر واقع شود.

متن کامل [PDF 331 kb]   (32848 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ایمنی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.