دوره 7، شماره 1 - ( بهار 1399 )
جلد 7 شماره 1 صفحات 20-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، eng.sadeghi1995@gmail.com
2- گروه بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه بهداشت حرفهای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (7328 مشاهده)
سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی ـ عضلانی اندام فوقانی مرتبط با کار (WRULDs: Work-Related Upper Limb Disorders) از جمله دلایل مهم از کار افتادگی در کارکنان شاغل در صنایع میباشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسهای سه روش NERPA (Novel Ergonomic Postural Assessment)، RULA (Rapid Upper Limb Assessment) و LUBA (Loading Upper Body Assessment) در پیشبینی میزان ریسک بروز اختلالات اسکلتی ـ عضلانی اندام فوقانی در کارکنان یک صنعت تولید لوازم خانگی انجام شد.
مواد و روشها: در مطالعه مقطعی حاضر تمامی افراد شاغل در بخش عملیاتی یک صنعت تولید لوازم خانگی شامل 346 نفر در شش گروه شغلی شرکت کردند. به منظور تعیین میزان ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی از پرسشنامه اختلالات اسکلتی- عضلانی نوردیک استفاده شد. همچنین برای پیشبینی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی ـ عضلانی اندام فوقانی از سه روش LUBA، RULA و NERPA استفاده گردید. دادههای مربوط به مقادیر واقعی اختلالات اسکلتی ـ عضلانی و مقادیر ریسک پیشبینی شده توسط سه روش مذکور با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی Spearman و ضریب توافق کاپا در سطح معناداری 05/0 و در محیط نرمافزار آماری SPSS 25 تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب 81/4±52/39 و 61/4±17/9 سال بود. میزان همبستگی بین سطوح اختلالات اسکلتی ـ عضلانی و سطوح ریسک پیشبینی شده در روشهای RULA، NERPA و LUBA به ترتیب معادل 701/0، 691/0 و 629/0 محاسبه گردید (05/0>P). میزان ضریب همبستگی سطوح ریسک پیشبینی شده در روش RULA با سطوح ریسک متناظر آن در روشهای NERPA و LUBA به ترتیب معادل 713/0 و 619/0 بود (05/0>P).
نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که در حالت کلی، بهترین روش جهت پیشبینی ریسک بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی در بین وظایف مختلف مورد بررسی، روش RULA میباشد. در این مطالعه مشخص گردید که هیچیک از این روشها برای ارزیابی هر چهار سطح ریسک جامعیت کافی را ندارند؛ از این رو پیشنهاد میشود روشهای جدیدتری بر مبنای اصلاح زوایا توسعه یابند.
مواد و روشها: در مطالعه مقطعی حاضر تمامی افراد شاغل در بخش عملیاتی یک صنعت تولید لوازم خانگی شامل 346 نفر در شش گروه شغلی شرکت کردند. به منظور تعیین میزان ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی از پرسشنامه اختلالات اسکلتی- عضلانی نوردیک استفاده شد. همچنین برای پیشبینی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی ـ عضلانی اندام فوقانی از سه روش LUBA، RULA و NERPA استفاده گردید. دادههای مربوط به مقادیر واقعی اختلالات اسکلتی ـ عضلانی و مقادیر ریسک پیشبینی شده توسط سه روش مذکور با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی Spearman و ضریب توافق کاپا در سطح معناداری 05/0 و در محیط نرمافزار آماری SPSS 25 تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب 81/4±52/39 و 61/4±17/9 سال بود. میزان همبستگی بین سطوح اختلالات اسکلتی ـ عضلانی و سطوح ریسک پیشبینی شده در روشهای RULA، NERPA و LUBA به ترتیب معادل 701/0، 691/0 و 629/0 محاسبه گردید (05/0>P). میزان ضریب همبستگی سطوح ریسک پیشبینی شده در روش RULA با سطوح ریسک متناظر آن در روشهای NERPA و LUBA به ترتیب معادل 713/0 و 619/0 بود (05/0>P).
نتیجهگیری: نتایج نشان دادند که در حالت کلی، بهترین روش جهت پیشبینی ریسک بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی در بین وظایف مختلف مورد بررسی، روش RULA میباشد. در این مطالعه مشخص گردید که هیچیک از این روشها برای ارزیابی هر چهار سطح ریسک جامعیت کافی را ندارند؛ از این رو پیشنهاد میشود روشهای جدیدتری بر مبنای اصلاح زوایا توسعه یابند.
واژههای کلیدی: اختلالات اسکلتی- عضلانی، LUBA،NERPA، RULA
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |