دوره 6، شماره 3 - ( پاییز 1398 )
جلد 6 شماره 3 صفحات 53-44 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فهیمه یوسفی1 
، کمال اعظم2 ، سید ابوالفضل ذاکریان* 3
، کمال اعظم2 ، سید ابوالفضل ذاکریان* 3
1- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران،ایران
2- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران،ایران
3- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران،ایران ، zakerian@tums.ac.ir
2- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران،ایران
3- گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران،ایران ، zakerian@tums.ac.ir
چکیده: (4734 مشاهده)
سابقه و هدف: بررسی‌ها نشان می‌دهند که خطای انسانی از اصلی‌ترین دلایل تصادفات رانندگی است. عملکرد رانندگان توسط عوامل مختلفی همچون سن، محیط رانندگی و بار کاری تحت تأثیر قرار می‌گیرد که بار کاری یکی از اصلی‌ترین این فاکتورها می‌باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بار کاری ذهنی با آگاهی موقعیتی و سابقه کاری رانندگان انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر 26 راننده تاکسی با سوابق کاری متفاوت شرکت نمودند. از شاخص بار کاری رانندگی برای ارزیابی بار کاری و از روش ارزیابی کلی آگاهی موقعیتی برای ارزیابی آگاهی موقعیتی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بودند که رانندگی در بلندمدت باعث می‌شود بار کار ذهنی در تمامی ابعاد شاخص بار کاری رانندگی به‌طور چشمگیری افزایش یابد (05/0P<) که از این میان، بیشترین رابطه همبستگی مربوط به بعد بینایی می‌باشد (045/0P=، 397/0r=). علاوه‌براین، بر مبنای نتایج مشاهده شد که رابطه معناداری بین افزایش بار کاری ذهنی و سابقه کاری رانندگان وجود دارد (01/0P=). همچنین مشخص گردید که با افزایش بار کاری ذهنی رانندگان، آگاهی موقعیتی کل آن‌ها کاهش می‌یابد (001/0P<).
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بودند که با افزایش سابقه کاری رانندگان، بار کار ذهنی آن‌ها کاهش می‌یابد و مؤلفه‌های توجه و استرس بیشترین اختلاف را در میان افراد با سابقه کاری متفاوت دارند. بر مبنای نتایج می‌توان گفت که با افزایش بار کاری ذهنی، سطح درک رانندگان کاهش می‌یابد که میزان کاهش گزارش‌شده در رانندگانی که سابقه کاری بالاتری دارند، کمتر می‌باشد. شایان ذکر است که کاهش سطح درک رانندگان موجب کاهش سطح آگاهی موقعیتی کل می‌گردد.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر 26 راننده تاکسی با سوابق کاری متفاوت شرکت نمودند. از شاخص بار کاری رانندگی برای ارزیابی بار کاری و از روش ارزیابی کلی آگاهی موقعیتی برای ارزیابی آگاهی موقعیتی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بودند که رانندگی در بلندمدت باعث می‌شود بار کار ذهنی در تمامی ابعاد شاخص بار کاری رانندگی به‌طور چشمگیری افزایش یابد (05/0P<) که از این میان، بیشترین رابطه همبستگی مربوط به بعد بینایی می‌باشد (045/0P=، 397/0r=). علاوه‌براین، بر مبنای نتایج مشاهده شد که رابطه معناداری بین افزایش بار کاری ذهنی و سابقه کاری رانندگان وجود دارد (01/0P=). همچنین مشخص گردید که با افزایش بار کاری ذهنی رانندگان، آگاهی موقعیتی کل آن‌ها کاهش می‌یابد (001/0P<).
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بودند که با افزایش سابقه کاری رانندگان، بار کار ذهنی آن‌ها کاهش می‌یابد و مؤلفه‌های توجه و استرس بیشترین اختلاف را در میان افراد با سابقه کاری متفاوت دارند. بر مبنای نتایج می‌توان گفت که با افزایش بار کاری ذهنی، سطح درک رانندگان کاهش می‌یابد که میزان کاهش گزارش‌شده در رانندگانی که سابقه کاری بالاتری دارند، کمتر می‌باشد. شایان ذکر است که کاهش سطح درک رانندگان موجب کاهش سطح آگاهی موقعیتی کل می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: آگاهی موقعیتی، بار کار ذهنی، رانندگان، سابقه کاری
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |