دوره 5، شماره 4 - ( زمستان 1397 )                   جلد 5 شماره 4 صفحات 7-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، Jamshid.judaki@yahoo.com
چکیده:   (4465 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به اهمیت و شیوع بالای اختلالات اسکلتی ـ عضلانی (Musculoskeletal Disorder پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بارکاری ذهنی، خستگی و کیفیت خواب در ایجاد اختلالات اسکلتی ـ عضلانی انجام‌ شد.
مواد و روش‌‌ها: جامعه پژوهش حاضر کارمندان شاغل در مرکز بهداشت شهر بروجرد بودند که براساس نمونه‌گیری تصادفی ساده، 243 نفر از آن‌ها به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اختلالات اسکلتی ـ عضلانی کرنل (CMDQ: Cronell Musculoskeletal Discomfort Questionnaire)، پرسشنامه خستگی سوفی (SOFI: Swedish Occupational Fatigue Inventory) و پرسشنامه کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI: Pittsburgh Sleep Quality Questionnaire) بودند. به‌منظور ارزیابی بارکار ذهنی از روش SWAT (Subjective Workload Assessment Technique) استفاده گردید. جهت تجزیه‌ و تحلیل اطلاعات نیز از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی Pearson، کای دو و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم‌افزار SPSS 18 بهره گرفته شد.
یافته‌ها: براساس نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه، کمردرد بیشترین میزان شیوع را داشت. نتایج تحلیل همبستگی نشان دادند که بین بارکار ذهنی و خستگی با اختلالات اسکلتی ـ عضلانی رابطه معناداری وجود دارد (05/0P≤). همچنین بر مبنای نتایج بین کیفیت خواب با اختلالات اسکلتی ـ عضلانی رابطه معناداری به‌دست آمد (05/0P<).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که با کاهش بارکاری ذهنی، کاهش خستگی و بهبود کیفیت خواب می‌توان احتمال بروز اختلالات اسکلتی ـ عضلانی در کارکنان را کاهش داد.
متن کامل [PDF 971 kb]   (2276 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ارگونومی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.