دوره 5، شماره 1 - ( بهار 1397 )                   جلد 5 شماره 1 صفحات 69-61 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه بهداشت حرفه ای
2- گروه بهداشت حرفه ای ، habibi@hlth.mui.ac.ir
3- گروه آمار اصفهان
4- گروه بهداشت حرفه ای اصفهان
5- گروه مدیریت hse
6- دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده:   (7524 مشاهده)
 بیشترین ظرفیت هوازی (VO2max) از جمله معیارهایی است که از آن جهت ایجاد تناسب بین کار و کارگر استفاده می شود. جهت حفظ تندرستی و توان جسمانی افراد و نیز افزایش تولید و بهره دهی می توان با سنجش ظرفیت انجام کار فیزیکی (PWC) افراد را در مشاغل متناسب با تواناییشان قرار داد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 120 نفر از زنان شاغل در بیمارستان در محدوده سنی 21-49 سال و بوسیله تست تک مرحله ای ابلینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از  پرسشنامه سلامت عمومی، خستگی شغلی و رضایت شغلی و نیز دستگاه تردمیل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS V22 و با استفاده از آزمون های Pearson Correlation و T-test می باشند.
یافته ها: طبق نتایج بیشترین ظرفیت هوازی، ظرفیت فیزیکی کار و سطح سلامت عمومی بترتیب 38.89 ± 1.85  ml.kg-1.min-1 ،  4.10 ± 0.47 Kcal/min و 25.43 ±12.09 و میانگین و انحراف معیار نمره  خستگی و رضایت شغلی بترتیب برابر  85.87 ± 32.35  و  57.48 ± 13.01 بدست آمد. در این مطالعه بین VO2max با سن، وزن، شاخص توده بدنی (BMI)، خستگی و رضایت شغلی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده از آنجاییکه خستگی و رضایت شغلی با VO2max کارگران در ارتباط است، لذا توصیه میشود، علاوه بر اینکه به جنبه های تناسب فیزیکی در محیط کار توجه می شود به جنبه های روانی نیز توجه ویژه ای گردد، چرا که روی جنبه فیزیکی و در نتیجه روی بهره وری شاغلان تاثیر گذار است.
متن کامل [PDF 369 kb]   (2538 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ارگونومی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.