زمینه وهدف : همگام با پیشرفت‏های گسترده در سطوح مختلف زندگی علاقه به اندازه گیری کیفیت زندگی افزایش یافته است. کیفیت زندگی برعملکرد، کارایی، رضایت شغلی و زندگی روزمره پرستاران موثر است. هدف این مطالعه بررسی کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان‏های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان بود.

 روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 300 پرستار بیمارستان‏های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان در سال 92-91 انجام گرفت . جهت تعیین کیفیت زندگی افراد از پرسشنامه سازمان جهانی بهداشت استفاده گردید.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

 نتایج: میانگین امتیاز در بعد جسمانی و روانی در مردان بیشترین از زنان بوده است (05/0 P_value < ). کمترین و بیشترین امتیاز کیفیت زندگی به ترتیب مربوط به بخش دیالیز و بخش مراقبت های ویژه بود . میانگین نمره بعد جسمانی در افراد مجرد بیش از متاهل بود. با این حال میانگین نمره دو بعد اجتماعی و روانی در افراد متاهل بیش از افراد مجرد بود .

 نتیجه نهایی: بیشترین امتیاز کیفیت زندگی به ترتیب مربوط به بعد جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی بود. بنابراین توصیه می ‎ شود مدیران و مسئولان به منظور بهبود و ارتقای کیفیت زندگی و سطح سلامت گروه های در معرض آسیب اقدامات لازم را لحاظ نمایند.