مقدمه : از آنجا که نیروی انسانی وکارکنان ازمهمترین سرمایه های یک سازمان به شمار می روند بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با این منابع که می توانند بر عملکرد و استرس شغلی آنها موثر باشند از اهمیت روز افزونی برخوردار شده است بر این اساس پژوهش حاضربه بررسی رابطه استرس شغلی با عملکرد واحد‌های مختلف بهداشت و درمان پرداخته است.
روش بررسی :پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که جامعه مورد مطالعه آن کلیه کارمندان بهداشتی مراکز بهداشتی-درمانی شهری و روستایی شهرستان همدان بودند:که شامل 150 نفربوده وکلیه آنها  مورد بررسی قرارگرفتند، پرسشنامه ها شامل پرسشنامه استرس آراس الیوت (1994) و چک لیست های سالیانه با وزرات بهداشت است که داده ها با آزمونهای پیرسون وتی مستقل وبا نرم افزار16 SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.
یافته‌ها: میانگین سطح استرس و عملکرد به ترتیب 55.16 ،79.64  که به ترتیب واحد بهداشت خانواده 55.14، 78.21 واحد مبارزه با بیماریها 57.06، 76.87 و واحد بهداشت محیط و حرفه ای 54.03 ،83.31 بود. نتایج نشان داد که سطح استرس کارکنان باعملکرد واحدها رابطه معنی دار و منفی (0.001p<) داشت و همچنین سن با عملکرد رابطه معنی دار مثبت (0.001p<)وبا استرس رابطه معنا دار منفی (0.001p<) داشت.
نتیجه گیری: با توجه به تائید رابطه سطح استرس وعملکرد کارکنان واینکه منابع انسانی عامل کلیدی تعیین کیفیت، دسترسی وهزینه مراقبت‌های بهداشتی و درمانی‌ می‌باشند، توصیه میشود مدیران برای کاهش سطح استرس وبرای افزایش بهره وری برنامه ریزی واقدامات موثرانجام دهند .