مقدمه: حلال های آلی یکی از شایعترین مواجهات شیمیایی محیط کار هستند و برخی از آنها از نظر بهداشتی برای انسان سمی هستند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر حلال های آلی بر پارامترهای فیزیولوژیک افراد مواجهه یافته در یک صنعت بود.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی و از نظر زمانی مقطعی بود که بر روی 50 نفر از کارگران شاغل در صنعت لوازم خانگی انجام شد. داده های مورد نیاز در 3 مرحله جمع آوری گردید: 1) از طریق مشاهده و مصاحبه 2) بررسی پرونده معاینات دوره ای کارگران3 ) سنجش غلظت BTEXها. تجزیه و تحلیل آمار توصیفی و تحلیلی با نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 انجام شد.

یافته ها: طبق نتایج به دست آمده میانگین پارامترهای اسپیرومتری در گروه مواجهه یافته (53/10 ± 62/89 = FEV₁) پایین تر از گروه مواجهه نیافته (92/8 ± 32/97 = FEV₁) بود. در حالی که میانگین آنزیم های کبدی در گروه کارگران مواجهه یافته (49/9 ± 56/29 = SGOTو 5/17 ± 67/38 =SGPT) بالاتر از گروه مواجهه نیافته (38/6 ± 5/17 = SGOTو 8 ± 11/21 =SGPT) بود.

نتیجه گیری: مواجهه با BTEXها در دراز مدت منجر به کاهش ظرفیت تنفسی و افزایش آنزیم های کبدی می شود. بنابراین با کنترل های مهندسی و مدیریتی مناسب و معاینات دوره ای از بروز چنین مشکلاتی در کارگران می توان پیشگیری نمود.