مقدمه: اختلالات اسکلتی- عضلانی بخش عمده‌ای از بیماری‌های شغلی را در محیط‌های کاری به خود اختصاص می‌دهند، هدف این مطالعه ارزیابی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از روش ارزیابی خستگی عضلانی (MAF) و اجرای مداخله ارگونومی و تأثیر آن‌ها بر کاهش سطح ریسک بود.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله‌ای  15نفر از کارگران خط مونتاژ به صورت سرشماری انتخاب شدند. مستندات پزشکی این افراد مورد بررسی قرار گرفت و آنان پرسشنامه نوردیک را بعد از یک سال از مداخله صورت گرفته تکمیل کردند. فعالیت این افراد در بخش خط مونتاژ با استفاده از روش ارزیابی خستگی عضلانی (MAF) ارزیابی‌شده و کارگران آموزش‌های لازم را دیدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 انجام شد.

یافته‌ها: ارزیابی اولیه نشان داد که اندام‌های گردن، کمر، پا و زانو به ترتیب در 67/6، 20 و 33/13 درصد از کارگران در سطح "خیلی زیاد" اولویت اقدام اصلاحی است. بعد از انجام مداخلات، درصد افراد مبتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی در ناحیه گردن در سطح "خیلی زیاد" اقدامات اصلاحی به صفر رسید. همچنین اندام‌های که در سطح "زیاد" اقدامات اصلاحی قبل از مداخله قرار داشتند درصد آن‌ها تا حد زیادی کاهش یافت. مثلاً در ناحیه کمر از 60 درصد بعد از مداخله به 33/33 درصد و  در ناحیه گردن این اختلالات از 53 درصد به 27/26 درصد کاهش یافت. در مجموع از 30 مورد اختلالات شناسایی‌شده قبل از مداخله با مداخله صورت گرفته این تعداد به 11 مورد رسید.

نتیجه‌گیری: با اجرای اقدامات اصلاحی در این صنعت طبق روش ارزیابی خستگی عضلانی  سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی و بر طبق پرسشنامه نوردیک میزان شیوع این اختلالات به میزان قابل‌توجهی کاهش یافت