دوره 2، شماره 4 - ( زمستان 1394 )                   جلد 2 شماره 4 صفحات 51-44 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشــگاه علــوم پزشــکی کرمــان ، dastaran_saman8879@yahoo.com
2- دانشــگاه علــوم پزشــکی کرمــان
چکیده:   (7384 مشاهده)

مقدمه: خطاهای انسانی علت بسیاری از حوادث اعم از صنعتی و پزشکی میباشند، به همین دلیل پیدا کردن رهیافتهایی برای شناسایی و کاهش آنها بسیار حائز اهمیت است. از آنجائیکه تاکنون در زمینه خطاهای دندانپزشکی مطالعات اندکی انجام شده است، لذا تصمیم بر آن شد تحقیقی با هدف شناسایی و ارزیابی خطاهای انسانی در دستیاران تخصصی اندودونتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان با استفاده از تکنیک SHERPA انجام شود.

روشکار: این تحقیق کیفی و بصورت مقطعی در سال 1393 انجام شد. اطلاعات با استفاده از مشاهده مستقیم فعالیتها و مصاحبه با دستیاران تخصصی اندودونتیکس جمع آوری گردید. در مجموع 10 وظیفه بحرانی که در آنها احتمال ایجاد آسیب به بیماران زیاد بود، شناسایی شدند. پس از تجزیه و تحلیل سلسه مراتبی وظایف (HTA)، شناسایی خطاها به روش SHERPA انجام و برگههای کار مربوطه تکمیل گردید.

یافتهها: با تجزیه و تحلیل برگههای کار SHERPA، 90 خطا شناسایی شد که از این تعداد، 7/67 % خطاها از نوع عملکردی، 3/ % خطاها از نوع بازدید، 8/8 % خطاها از نوع انتخابی، 5/5 % خطاها از نوع بازیابی، 4/4 % خطاها از نوع ارتباطی بودند. در نتیجه بیشترین نوع خطاها از نوع عملکردی، کمترین آنها از نوع ارتباطی بود.

نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بیشترین درصد فراوانی خطاها و همچنین بیشترین درصد سطح ریسک مربوط به خطاهای عملکردی با سطح ریسک نامطلوب میباشد، لذا برای کاهش وقوع این قبیل خطاها و محدود کردن پیامدهای آنها، لازم است راهکارهای کنترلی از جمله آموزشهای ادواری روش صحیح انجام کار، تهیه چک لیستهای نظارتی، تدوین دستورالعمل و ایجاد یک سیستم گزارشدهی منظم و استاندارد، عملیاتی ارائه گردد. با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، کنترل خطاهای بازیابی که بیشترین درصد خطاهای با سطح ریسک نامطلوب، و خطاهای عملکردی که بیشترین درصد فراوانی کل خطاها را به خود اختصاص دادند باید در اولویت قرار گیرند.

متن کامل [PDF 236 kb]   (3813 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ایمنی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.